Het gaat om Kalil. Die zit in groep 3. Hij wordt geschorst en moet weg van school. Hij zit daarna twee jaar thuis. De school hoort bij een samenwerkingsverband waar een heleboel scholen bij horen. Het samenwerkingsverband van de school van Kalil heet SPPOH. De ouders van Kalil hebben over SPPOH geklaagd bij de Kinderombudsman. Ze vinden dat SPPOH niet genoeg heeft gedaan om ervoor te zorgen dat Kalil weer naar school kon gaan.
Uit het onderzoek blijkt dat SPPOH en de ouders van Kalil het bijna nergens over eens zijn. Ze geven eigenlijk elkaar de schuld dat Kalil twee jaar niet naar school ging. Dan is het lastig om samen een oplossing te vinden voor Kalil.
De Kinderombudsman vindt dat de klacht van de ouders van Kalil wel terecht is. De ouders van Kalil hebben zelf ook niet altijd even goed samengewerkt, maar de Kinderombudsman vindt dat SPPOH een andere beslissing had kunnen nemen. Toen Kalil niet meer naar zijn oude school mocht, heeft SPPOH namelijk wel gezocht naar een andere oplossing, maar de oplossing die zij aanboden was niet goed genoeg. Kalil mocht naar een andere school maar alleen als hij zich daar zou laten onderzoeken. En dat wilden zijn ouders niet. Die wilden dat er eerst alleen een observatie zou zijn in de klas. Ze wilden dat er pas andere onderzoeken gedaan zouden worden als uit de observatie bleek dat dat nodig was. Maar SPPOH en de scholen van SPPOH wilden daar niet van weten. Die vonden dat er eerst onderzoeken moesten komen. SPPOH heeft volgens de Kinderombudsman niet kunnen uitleggen waarom dat per se moest.
De Kinderombudsman vindt dat SPPOH een belangenafweging had moeten maken en op basis daarvan met de scholen had moeten besluiten dat de onderzoeken niet nodig waren. Ze hadden best eerst kunnen starten met alleen een observatie. Dan hadden de ouders van Kalil ingestemd met de nieuwe school en had Kalil naar school kunnen gaan. Dat was het beste besluit voor Kalil geweest.