Na een lange en gevaarlijke reis, over land en zee, komt Amir uiteindelijk in Nederland aan. Een logische plek. Zijn oom is een paar jaar eerder gevlucht en woont hier nu. Amir kan bij hem wonen, terwijl hij asiel aanvraagt.

Amir meldt zich aan bij een aanmeldcentrum. Hij heeft eerst een gesprek met iemand van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Hij vraagt Amir bijvoorbeeld wie hij is, waarom hij naar Nederland is gekomen en hoe zijn reis is verlopen.

Vervolgens wordt er een nader gehoor ingepland. Maar die gaat niet door. De IND denkt dat Amir al ergens in Europa verblijfsrecht heeft. In Griekenland welteverstaan. Dat betekent dat hij niet ook in Nederland asiel kan aanvragen.

De IND neemt contact op met de Griekse immigratiedienst. Maar die reageert niet. En in de tussentijd gebeurt er niks. Amir moet wachten. Een jaar lang verkeert hij in onzekerheid. Mag hij in Nederland blijven of niet? Amir wordt er verdrietig van en heeft nergens meer zin in. Hij mist zijn ouders. Hij kan door de stress niet meer leren op school en hij wil niet eens meer sporten.  

Amir heeft als asielzoeker een advocaat toegewezen gekregen. Hij vraagt de IND meermaals om actie te ondernemen. Maar helaas helpt dat niet. Daarom neemt hij contact op met de Kinderombudsman. Wij horen het verhaal van Amir aan en vinden de situatie zorgelijk. Volgens het Kinderrechtenverdrag moeten asielaanvragen van alleenstaande minderjarigen met voorrang worden behandeld.

Een collega van het team Kinderombudsman neemt vervolgens contact op met de IND en deelt de zorgen die we over Amir hebben. De IND legt uit dat zij hebben besloten de reactie van Griekenland niet meer af te wachten. Zij plannen het nader gehoor van Amir op korte termijn in. Amir is erg blij dat het wachten voorbij is en dat zijn asielprocedure na een jaar wachten eindelijk kan beginnen!

* De foto op deze pagina is een stockfoto ter illustratie.